Ερημώθαν τα παρχάρι͜α

Κάθαν Δεκαπενταύγουστον
χαλάουν τα παρχάρι͜α
Αρχινά κρύον δυνατόν,
παγών’νε τα χορτάρι͜α

Ερημώθαν τα παρχάρι͜α
κι έγρυναν τα ραχ̌ία
Καλόν ζωήν ’κι ’ίνεται
εκεί σην ερημίαν

Παρχάρ’ αέρα εφύσεσεν,
φογούμαι θα κρυώνω
Κι αν αρρωσταίνω ο άχαρον
γολάγια ’κι γλυτώνω

Πότε θα έρ’ται η άνοιξη,
πότε το καλοκαίρι,
να πάμε παρχαρεύκουμες
απάν’ σον Αε-Σέρ’ -ι;