Γουρπάνι σ’ πελι͜αλίσσα

Το κορίτσ’ όνταν ’ίνεται
δεκαοχτώ χρονών-ι
Κρίμαν έν’ να μονά͜εις ατο
σο κρεβάτ’ μαναχόν-ι

Σεράντα ημεροκάματα
’ποίκεν τ’ εμόν τ’ αρνόπον
Μεράκ’ είχ̌εν για να φορεί
κόκκινον φιστανόπον

Ανάθεμά σε, κορτσόπον,
πώς είσαι πελι͜αλίσσα!
Μετ’ εμέναν τη σ̌κύλ’ τον γιον
εξέβες σεβνταλίσσα

Απάν’ σην πόδα σ’ που πατεί,
αλήγορα σκοτούται
Αφήντς με μαναχόν και πας
και -ν- η γούλα μ’ γομούται