Έρθες σ’ ηλεβασίλεμα μ’

Έρθες σ’ ηλεβασίλεμα μ’,
εσύ, ση ήλ’ την έβγαν
Άνοιξη σ’ εσόν τη ζωήν,
εγώ ση ζήσ’ την δέβαν

Τα τέρτι͜α μ’ εμέν εγέρασαν,
έσπρυναν τα μαλλία μ’
Έρθες σ’ ηλεβασίλεμα μ’,
βαρύν έν’ η καρδία μ’

Έρθες, εγώ, [και] τα παλαιά
αναστορώ και λέγω
Θυμούμαι τα νεότητα μ’,
πικρολογώ και κλαίγω

Άνοιξην είχα [και] ση ζωή μ’,
μικρά έταν τα χρόνια μ’
Έρθες και σο μοθόπωρον,
σα βάσανα, σα πόνι͜α μ’