Πάσ̌α, μη πιστεύ’ς ατεν

’Κι ’α πίνω άλλο κρασίν
αν πονείς με, ψ̌η μ’, εσύ
Το χατίρι σ’ θα ’φτάγω
ους να παίρω σε -ν- εγώ

Πάσ̌α, μη πιστεύ’ς ατεν,
μετ’ εσέν λέει και γελά
Γαντουρεύ’ ’σένα και φεύ’
για τ’ ατέν έκ’σα πολλά

Πώς θα χάμαι, πάσ̌α, άλλον
μετ’ ατό το παλαλόν
Ξάι ’κ’ εξέρ’ τον Κοπαλά
για να ζει πάντα καλά

Πάσ̌α, μη πιστεύ’ς ατεν
μετ’ εσέν λέει και γελά
Γαντουρεύ’ ’σένα και φεύ’
για τ’ ατέν έκ’σα πολλά

Κορτσόπον, π’ ελέπ’ς την ψ̌η μ’
θ’ αρχινώ ξαν το κρασίν
Κάθαν βράδον θα πίνω
τη σεβντά σ’ ν’ ανασπάλω

Πάσ̌α, μη πιστεύ’ς ατεν
μετ’ εσέν λέει και γελά
Γαντουρεύ’ ’σένα και φεύ’
για τ’ ατέν έκ’σα πολλά

Επέμ’νες χωρίς εμέν
κι εγώ μάκρα απ’ εσέν
Αέτσ’ γραμμένον έτονε
για να ζούμε χωρισμέν’

Πάσ̌α, μη πιστεύ’ς ατεν
μετ’ εσέν λέει και γελά
Γαντουρεύ’ ’σένα και φεύ’
για τ’ ατέν έκ’σα πολλά