Χαψίν

Για τ’ εμέναν το χαψίν
όλ’ σκοτούνταν δίν’νε ευχ̌ήν
Τ’ ομμάτι͜α μ’ όντες τερούν,
τσ̌εβαΐρι͜α είν’ θαρρούν

Τ’ απάν’ ι-μ’ αστράφτ’, γυαλίζ’,
π’ αγαπά με ας αλίζ’
Τα μεσόπα μ’ είν’ λεγνά,
’κι φαΐουμαι στεγνά

Βάλτ’ εμέναν σο πιθάρ’
και φέρ’τε με -ν- σο παρχάρ’
Τ’ άλας έν’ το γιατρικό μ’,
το κρομμύδ’ έν’ ο γιατρό μ’

Τ’ απάν’ ι-μ’ αστράφτ’, γυαλίζ’,
π’ αγαπά με ας αλίζ’
Τα μεσόπα μ’ είν’ λεγνά,
’κι φαΐουμαι στεγνά

Φέρ’τε με αφκά σο δεντρόν
όπου έν’ κρύον νερόν
Τσάχνιξον εμέ και φά’
πέει πως έσυρα σε, φά’!

Τ’ απάν’ ι-μ’ αστράφτ’, γυαλίζ’,
π’ αγαπά με ας αλίζ’
Τα μεσόπα μ’ είν’ λεγνά,
’κι φαΐουμαι στεγνά