Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης
Συνθέτες: Γιώργος Αμαραντίδης
Σον παρχάρ’ εξέβα, μάνα μ’, κι επαρχάρεψα Ο καημός ι-μ’ τρανόν, μάνα μ’, κι εταγιάνεψα Αγαπώ καίουμαι, μάνα μ’, κι η ψ̌η μ’ λύεται Γιατρειά για τ’ εμέν, μάνα μ’, ’κι θα ευρίεται Σα ψηλά ραχ̌ία, μάνα μ’, και σα χαμελά Κλώσκουμαι κι η καρδι͜ά μ’, μάνα μ’, πώς καρδοπονά! Και ν’ αηλί εμέν, νε μάνα μ’, ντ’ εύρα το κακόν Γυροκλώσκουμαι, νε μάνα μ’, άμον ορφανόν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| γυροκλώσκουμαι | κλωθογυρίζω | ||
| εξέβα | βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα | ||
| επαρχάρεψα | παραθέρισα σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| εταγιάνεψα | απόκαμα, ξέμεινα από αντοχές, πλησίασα τόσο ώστε να ακουμπάω | dayanmak | |
| εύρα | βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες | ||
| ευρίεται | βρίσκεται | ||
| καίουμαι | καίγομαι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσκουμαι | γυρίζω, επιστρέφω | ||
| λύεται | λιώνει | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| χαμελά | χαμηλά | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| γυροκλώσκουμαι | κλωθογυρίζω | ||
| εξέβα | βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα | ||
| επαρχάρεψα | παραθέρισα σε θερινό βοσκότοπο (παρχάρι) | ||
| εταγιάνεψα | απόκαμα, ξέμεινα από αντοχές, πλησίασα τόσο ώστε να ακουμπάω | dayanmak | |
| εύρα | βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες | ||
| ευρίεται | βρίσκεται | ||
| καίουμαι | καίγομαι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλώσκουμαι | γυρίζω, επιστρέφω | ||
| λύεται | λιώνει | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| χαμελά | χαμηλά | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 