Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Σουμά σα ξημερώματα [Ν’ αηλί εμέν!] εξέβαν δύο -ν- άστρα [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Τ’ έναν ομοι͜άζ’ τον πρόσωπο σ’, [Ν’ αηλί εμέν!] τ’ άλλο τα ψ̌ήα σ’ τ’ άσπρα [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Είδα σε οψέ κι οσήμερον, [Ν’ αηλί εμέν!] καλόν να έν’ ιδέα σ’ [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Το αίμα μ’ εκολύμπανεν [Ν’ αηλί εμέν!] απέσ’ σην εμποδέα σ’ [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Όλεν την νύχταν λάσκουμαι [Ν’ αηλί εμέν!] και -ν- οξ̌ουκέσ’ ’κι μένω [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Σουμά σα ξημερώματα [Ν’ αηλί εμέν!] ας σ’ εγκαλόπα εβγαίνω [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Που είπανε ας είπανε, [Ν’ αηλί εμέν!] που λέν’ ας πάν’ να λένε [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ] Εμείς ας αγαπίουμες [Ν’ αηλί εμέν!] κι οι τουσ̌μάν’ ας πάν’ κλαίγ’νε [γιαρ-γιαρ/τσ̌άνουμ γιαρ-γιαρ]
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγαπίουμες | αγαπιόμαστε | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| εγκαλόπα | αγκαλιές | ||
| εκολύμπανεν | κολυμπούσε | ||
| εμποδέα | ποδιά | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξέβαν | βγήκαν | ||
| ιδέα | μορφή, όψη, θωριά | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
| ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
| οξ̌ουκέσ’ | έξω εκεί πέρα | ||
| οσήμερον | σήμερα | ||
| οψέ | χθες | ||
| σουμά | κοντά | ||
| τουσ̌μάν’ | εχθροί | düşman/duşmān | |
| τσ̌άνουμ | ψυχή μου, αγαπημένε/η μου | canım<can/cān | |
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγαπίουμες | αγαπιόμαστε | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| γιαρ | αγαπητός/ή/ό, αγάπη | yâr | |
| εγκαλόπα | αγκαλιές | ||
| εκολύμπανεν | κολυμπούσε | ||
| εμποδέα | ποδιά | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξέβαν | βγήκαν | ||
| ιδέα | μορφή, όψη, θωριά | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίγ’νε | κλαίνε | ||
| λάσκουμαι | περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| όλεν | όλη/ο, ολόκληρη/ο | ||
| ομοι͜άζ’ | ομοιάζει, μοιάζει | ||
| οξ̌ουκέσ’ | έξω εκεί πέρα | ||
| οσήμερον | σήμερα | ||
| οψέ | χθες | ||
| σουμά | κοντά | ||
| τουσ̌μάν’ | εχθροί | düşman/duşmān | |
| τσ̌άνουμ | ψυχή μου, αγαπημένε/η μου | canım<can/cān | |
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 