Για τον Γιώργο

[Ωφ! ωφ!]
Κλώστ’ οπίσ’, πουλί μ’ Γιωργάκη,
έ͜εις απλέρωτα μουράτι͜α!
Το ταφί σ’ τσ̌αμούρ’ εποίκεν
η μανίκα σ’ με τα δάκρυ͜α τ’ς

[Ωφ! ωφ!]
Κλώστ’ οπίσ’, πουλί μ’ Γιωργάκη,
η μανίκα σ’ αραεύ’ σε!
Τ’ αδελφόπα σ’ και ο κύρη σ’
αραεύ’νε σε κι οι φίλοι σ’

[Ωφ! ωφ!]
Πού είσαι παλληκαρόπο μ’;
Φόρ’ τα άστρα σην κορόνα σ’
Σ̌κίσον την ηήν και έλα,
αναμέν’ -τ- σε η τρυγόνα σ’

[Όι! όι!]
Ντως και έπαρ’ με τον Χάρον
αναμέν’-τ- σε και ο Δάμον
«Πού έν’» λέει «ο Φιντίας;»
ενέσπαλες την φιλία σ’