Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν,
λυγερή ’κ’ επόρεσεν

-Πέρνιξον με -ν-, έταιρε,
το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερο;
Σ’ άψιμον να καίγ’ ατο
Άλλο τάμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε

-Πέρνιξον με -ν-, έταιρε,
το βραχ̌ι͜άλι μ’ δίγω σε
-Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερο;
σ’ άψιμον να καίγ’ ατο
Άλλο τάμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε

-Πέρνιξον με -ν-, έταιρε,
τη ζουπούνα μ’ δίγω σε
Ας σην ψ̌η μ’ κι ανέτερον
τ’ άλλα όλια δίγω σε

Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν
την κουτσ̌ήν επέρνιξεν

-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Έμπρι͜α μουν ραχ̌ία είν’!
Πάμε εκεί και δίγω σε
-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Έμπρι͜α μουν λιβάδι͜α είν’!
Πάμε εκεί και δίγω σε
-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Έμπρι͜α μουν χωρία είν’!
Πάμε εκεί και δίγω σε
-Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

-Δέξτε͜ ατον τη σ̌κύλ’ τον υιόν
Εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον!