Στιχουργοί: Κώστας Διαμαντίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
[Και] Τα δάχτυλα μ’ ’κι ακούγ’νε με Έπαρ’, υιέ μ’, τη λύραν Ποίσον πονετικόν καϊτέν τη προσφυγιάς τη μοίραν [Και] Ποίσον τα τοξαρέας ι-σ’ στην/σην καρδι͜ά μ’ μαχ̌αιρέας Π’ επέμ’ναμε αστερέωτοι ση χώρας τα στερέας [Και] Παίξον, ρίζα μ’, ν’ αντιβοούν και σείουν τα ραχ̌ία Παίξον καρδίας βάινασην και κλαίντσον τα πουλία μ’ [Και] Ψ̌ης λάλεμαν απόμακρον, τ’ εμόν η τραγωδία μ’ Κι όντες ο νους ι-μ’ πάει εκέσ’ καίει/τρώει με η αροθυμία μ’ [Και -ν-] Έπαρ’ με κι άμε ξαν οπίσ’, αδακέσ’ ’κι βαστάζω! Το χώμαν έρ’ται με βαρύν, ούτε θα ησυχάζω [Και -ν-] Αν έν’ και θάφτς με αδακέσ’ γράψον σο κοιμητήρι μ’ «Αδά κείται ανάπαγος ο πρόσφυγας ο κύρη μ’» [Έι! έι! έι!] Για ποίσον το χατίρι μ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αδακέσ’ | εδώ γύρω, κάπου εδώ | ||
| ακούγ’νε | ακούνε | ||
| άμε | (προστ.) σύρε, πήγαινε | ||
| ανάπαγος | αναπαυμένος | ||
| αροθυμία | νοσταλγία | ||
| αστερέωτοι | αυτοί που δεν είναι στερεωμένοι, μτφ. οι απάτριδες | ||
| βάινασην | βουητό, θόρυβος, κραυγή | ||
| γράψον | γράψε | ||
| εκέσ’ | εκεί | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| επέμ’ναμε | απομείναμε | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| έρ’ται με | μου έρχεται, μου φαίνεται | ||
| θάφτς | θάβεις | ||
| καϊτέν | μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός | kayde | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίντσον | (προστ.) στεναχώρησε, κάνε κπ να κλάψει | ||
| λάλεμαν | λαλιά, κάλεσμα, αποκάλεσμα, προσκάλεσμα, οδήγηση | ||
| μαχ̌αιρέας | (ον. πληθ., τα) μαχαιριές, (γεν. εν., τη) μαχαιριάς | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όντες | όταν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παίξον | (προστ.) παίξε | ||
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| πονετικόν | σπλαχνικό, πονόψυχο | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σείουν | σείονται | ||
| στερέας | στεριές, εδάφη, μέρη | ||
| τοξαρέας | δοξαριές | ||
| τραγωδία | τραγούδι | ||
| υιέ | γιε | υἱός | |
| χατίρι | χάρη, σεβασμός, υπόληψη | hatır/ḫāṭir | |
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ψ̌ης | ψυχής |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| αδακέσ’ | εδώ γύρω, κάπου εδώ | ||
| ακούγ’νε | ακούνε | ||
| άμε | (προστ.) σύρε, πήγαινε | ||
| ανάπαγος | αναπαυμένος | ||
| αροθυμία | νοσταλγία | ||
| αστερέωτοι | αυτοί που δεν είναι στερεωμένοι, μτφ. οι απάτριδες | ||
| βάινασην | βουητό, θόρυβος, κραυγή | ||
| γράψον | γράψε | ||
| εκέσ’ | εκεί | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| επέμ’ναμε | απομείναμε | ||
| έρ’ται | έρχεται | ||
| έρ’ται με | μου έρχεται, μου φαίνεται | ||
| θάφτς | θάβεις | ||
| καϊτέν | μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός | kayde | |
| καρδίας | (τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές | ||
| κείται | κείτεται, ξαπλώνει | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίντσον | (προστ.) στεναχώρησε, κάνε κπ να κλάψει | ||
| λάλεμαν | λαλιά, κάλεσμα, αποκάλεσμα, προσκάλεσμα, οδήγηση | ||
| μαχ̌αιρέας | (ον. πληθ., τα) μαχαιριές, (γεν. εν., τη) μαχαιριάς | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| όντες | όταν | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παίξον | (προστ.) παίξε | ||
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| πονετικόν | σπλαχνικό, πονόψυχο | ||
| ραχ̌ία | ράχες, βουνά | ||
| σείουν | σείονται | ||
| στερέας | στεριές, εδάφη, μέρη | ||
| τοξαρέας | δοξαριές | ||
| τραγωδία | τραγούδι | ||
| υιέ | γιε | υἱός | |
| χατίρι | χάρη, σεβασμός, υπόληψη | hatır/ḫāṭir | |
| χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
| ψ̌ης | ψυχής |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 