Το χαμελόν το τέρεμα σ’

Το χαμελόν το τέρεμα σ’
και τη στομί’ σ’ η άκραν
[Ντό θα ’ίνουμαι;]
Γεράν βαθύν ανοίγ’νε με,
την ψ̌η μ’ γομών’νε δάκρυ͜α
[Ντό θα ’ίνουμαι;]

Ονέρ’τα ευτάγω για τ’ εσέν,
τεΐ σουμαδεμένος
[Ντό θα ’ίνουμαι;]
Φογούμαι ο νους ι-σ’ ’κ’ έν’ αδά
κι είμαι σ̌ασ̌ουρεμένος
[Ντό θα ’ίνουμαι;]

’Κ’ έν’ η σεβντά αλισ̌βερίσ̌’
να δίγω και να δί’ς με
[Ντό θα ’ίνουμαι;]
Τέρ’ κι εύρηκον άλλον μιγκίν
σο γιάνι σ’ να κρατείς με
[Ντό θα ’ίνουμαι;]

Με το να είσαι έμορφος,
ατό ξάι ’κι κανείται
[Ντό θα ’ίνουμαι;]
Θέλ’ κι άλλα πράματα η εγάπ’
ση μέσ’ να μη τελείται
[Ντό θα ’ίνουμαι;]