Δεντρά μη πρασινίζετε

Δεντρά μη πρασινίζετε
ους να έχ̌’ κι έρ’ται τ’ αρνόπο μ’
Καρίπ’κα σταθέστεν κι εσείν
όπως έν’ το καρδόπο μ’

Τρώει ο λύκον, τρώει ο λύκον
τη Σαντέτ’σσας το μικρίκον
Πόσα βραδά̤ς εμόνασες
εμέν τον Αλεξίκον;

Δέντρα μη πρασινίζετε,
ποτάμι͜α μη βοάτε
Θα έρ’ται το μικρόν τ’ αρνί μ’
και -ν- απ’ εσάς φοάται

Τρώει ο λύκον, τρώει ο λύκον
κι όλιον το καλόν το χτήνον
Πόσα βραδά̤ς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

Κα’ έλα και -ν- όλιον τ’ ορμίν
τη στράταν μη σ̌ασ̌εύ’ς -ι
Ωρι͜άσον παίρ’νε μας χαπέρ’,
λίγο το νου σ’ [ν’] ας έ͜εις -ι

Τρώει ο λύκον, τρώει ο λύκον
τη Σαντέτ’σσας το μικρίκον
Πόσα βραδά̤ς εμόνασες
εμέν τον Αλεξίκον

Σα ραχ̌όπα μη λάσ̌κεσαι,
πουλί μ’, χωρίς εμέναν
Ασ’ όλια τα νερά μη πίντς
κάποιον έχ̌’ εβδέλλα

Τρώει ο λύκον, τρώει ο λύκον
κι όλιον το καλόν το χτήνον
Πόσα βραδά̤ς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον