Σεβνταλής παιδάς είμαι

Σεβνταλής παιδάς είμαι
η σεβντά τρανόν πελιάν
κι αν ’κ’ ευρήκω γιατρικόν
τ’ άλλα είναι νεφιλι͜άν

Το ραχ̌ίν χ̌ι͜ονίεται
παίρ’ ο ήλιον λύεται
Εγώ είμαι σεβνταλής
το καρδόπο μ’ λύεται

Σο παρχάρ’ έχ̌’ και θα πας
λύουμαι ας ση σεβντά σ’
Τον Θεό σ’ αν αγαπάς,
ντο είναι ατά ντ’ ευτάς;