Μάνα, τα χρόνι͜α μη τερείς

Σα δάχτυλα σ’ πάντα μετράς,
μάνα, τ’ εμά τα χρόνι͜α
και ’κι τερείς σο καρδόπο μ’
τα τέρτι͜α και τα πόνι͜α

Μάνα, τα χρόνι͜α μη μετράς,
τα μαχ̌αιρέας μέτρα!
Εσύ γιατί ’κ’ εποίν’νες με -ν-
καρδίαν από πέτρα;

Άλλο ο πόνον τη δοντί’
και άλλο τη καρδίας
Τ’ έναν λαρούται και δι͜αβαίν’
και τ’ άλλο καίει τα ψ̌ήα σ’

Μάνα, τα χρόνι͜α μη μετράς,
τα μαχ̌αιρέας μέτρα!
Εσύ γιατί ’κ’ εποίν’νες με -ν-
καρδίαν από πέτρα;

Χάτεψον, μάνα, τοι γιατρούς,
τσ̌άπαν παράν μη παίρ’νε
Το γιατρικόν για τη σεβντάν
ούτε ατείν’ εξέρ’νε

Μάνα, τα χρόνι͜α μη μετράς,
τα μαχ̌αιρέας μέτρα!
Εσύ γιατί ’κ’ εποίν’νες με -ν-
καρδίαν από πέτρα;

Για τ’ όλια, μάνα, είπες με -ν-
σον κόσμο π’ εγεννέθα
Σ’ όλια εταγιάντσα κι έζησα,
ση σεβντάν ’κ’ εκανέθα

Μάνα, τα χρόνι͜α μη μετράς,
τα μαχ̌αιρέας μέτρα!
Εσύ γιατί ’κ’ εποίν’νες με -ν-
καρδίαν από πέτρα;