Ματόχαντρον επέρα σε

Εμέν μαχ̌αίρ’ μη δί’ς με, ψ̌η μ’,
ίλιαμ δίχως θηκάριν
Παίρ’ α’, κρούγ’ α’ σο καρδόπο μ’
και χάντς το παλληκάριν

Εσέν, αρνόπο μ’, που τολμά
και θα τερεί σε -ν- μίαν
Ας πάει ’ξομολογίεται
και παίρ’ και κοινωνίαν

Ματόχαντρον επέρα σε -ν
ση γούλα σ’, ψ̌η μ’, να βάλω
Εσέν ποίος ματι͜άει σε, ψ̌η μ’,
τ’ ομμάτι͜α τ’ θα εβγάλω

Σ’χώρα με -ν- κάτ’ αν έπαθα,
το χαβεζλούκ’ ’κ’ επέρα
Αλλού τσαφίουμαι, πουλί μ’,
κι αλλού κονεύ’ η φτείρα