Ματωμένον περιστέρ’

Ματωμένον περιστέρ’
την ειρήνη πώς θα φέρ’;
Πού θα ευρήκ’ άλλον μερέαν
για να χτίζ’ ατό φωλέαν;

Τσακωμένον το τοξάρ’,
πώς να παίζ’ το παλληκάρ’;
Και σα μαύρα απέσ’ η μάνα
πώς θα κρούει χαράς καμπάναν;

Και ο κόσμον πώς θ’ αλλάζ’
που πονεί κι αναστενάζ’;
Και το αίμαν ’κ’ έχ̌’ αξία
όσον η παρά, παιδία