Κερασούντα μ’ με τ’ ορμία σ’

Κερασούντα, Κερασούντα
με τα ψηλά τ’ ορμία σ’
Ετέρ’να σε κι εθάμαζα
τ’ εσά τα εμορφίας

Ολόερα και σα ραχ̌ι͜ά σ’
κι αφκά ση θαλασσέαν
Ατσ̌ά, ποίος ’κ’ εζέλεψεν
τ’ εσόν την πολιτείαν;

Κεπέκ-Κλισά Κερασούντας
αρ’ έν’ τ’ εμόν ο τόπον
Χ̌ειμωγκονί’ εχπάσταμε,
ν’ αηλί τ’ εμόν το ψ̌όπον

Από βαθέα αναστορώ
το ψ̌όπο μ’ ’πέρεν βρούλα
Σ’ έναν άκραν τη βαπορί’
γορδύλ’ εγέντο(ν) η γούλα μ’