Ενότητα 13η

Τ’ ομμάτι͜α σ’ είν’ πολλά έμορφα,
τ’ οφρύδια σ’ πογιαμάδες
Γουρπάν’ σο πόι σ’ να ’ίν’ντανε
δεκαοχτώ γιοσμάδες

Τ’ ομμάτι͜α τ’ς κατακέφαλα
ο νους ατ’ς σον κλεψίον
Πόσα καρδόπα -ν- έκαψεν
χ̌ιλίων νοματίων

Το φιστανόπο σ’ έν’ κοντόν
φαίνεται το καμίσι
Πας̌ κι είσαι πολλά έμορφον;
ερρούξα αποπίσ’ ι-σ’

Αρ’ ας σον κάμπον έρχουτον
φορτωμένον χορτάρι͜α
Ντ’ έμορφα εγιτούρεψεν
το πατσ̌άκ’ με τ’ ορτάρι͜α;

’Τελέθεν;