Αφήνω σε, γαρή μ’, να ζεις

Γιατροί στέκ’νε ολόερα μ’
[γιαρ, γιαρ αμάν/ωφ, ωφ αμάν]
ας σ’ εμόν το κρεβάτιν
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, ασλανούμ αμάν]
ας σ’ εμόν το κρεβάτιν
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’,
ασλανούμ, τρανόν πουλί μ’]
Όλ’ λέγ’νε με «τιδέν πα ’κ’ έ͜εις»
[γιαρ, γιαρ αμάν/ωφ, ωφ αμάν]
’κι ξέρ’νε το τακάτι μ’
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν]
’κι ξέρ’νε το τακάτι μ’
[Το πουλί μ’, το γιαβρί μ’,
αχ! το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν]

Πολεμούν να κομπών’νε με
[γιαρ, γιαρ αμάν/ωφ, ωφ αμάν]
και δίν’νε παρηγορίαν
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, ασλανούμ αμάν]
και δίν’νε παρηγορίαν
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’,
ασλανούμ τρανόν πουλί μ’]
Εξέρω άχαρον ντο έν’
[γιαρ, γιαρ αμάν/ωφ, ωφ αμάν]
γεράν έχ̌’ η καρδία μ’
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, ασλανούμ αμάν
γεράν έχ̌’ η καρδία μ’
[Το πουλί μ’, το γιαβρί μ’
Αχ! το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν]

Αφήνω σε, γαρή μ’, να ζεις
[γιαρ, γιαρ αμάν/ωφ, ωφ αμάν]
σα παιδία σ’, σ’ εγγόνια σ’
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, ασλανούμ αμάν]
σα παιδία σ’, σ’ εγγόνια σ’
[Ασλανούμ τρανόν πουλί μ’]
«Νε άντρα μ’, πού είσαι;» θα λες
[γιαρ, γιαρ αμάν/ωφ, ωφ αμάν]
ώσπου κοπούν τα χρόνι͜α σ’
[σεβνταλί μ’, τσ̌ιτσ̌εκλί μ’, ασλανούμ αμάν]
ώσπου κοπούν τα χρόνι͜α σ’
[Αχ! το μικρόν τ’ εμόν τ’ αρνίν]