Η Μαρία θέλ’ ν’ αντρίζ’

Η Μαρία θέλ’ ν’ αντρίζ’
ση σεβντάν ’κι ταγιανίζ’
Αγαπά έναν παιδάν
ας σ’ απάν’ τη μαχαλάν

-Μάνα, ας έν’ για την ψ̌η σ’
Μάνα, δος μας την ευχ̌ή σ’
-Άλλον τέρεν ν’ αγαπάς
Μετ’ ατόν χαΐρ’ ’κ’ ευτάς

Έλα, κόρη, σα καλά σ’,
ο παιδάς έν’ αβαράς
Όλη μέρα πέσκαν παίρ’
τη δουλείαν ξάι ’κι θέλ’

-Μάνα, ας έν’ για την ψ̌η σ’
Μάνα, δος μας την ευχ̌ή σ’
-Άλλον τέρεν ν’ αγαπάς
Μετ’ ατόν χαΐρ’ ’κ’ ευτάς

Έγκε με σο αχ̌ερών’,
είπε με «Είσαι τ’ εμόν!
Και αν ’κ’ έχομε και βίον
ίσως ρούζ’ μας το λαχείον»

-Μάνα, ας έν’ για την ψ̌η σ’
Μάνα, δος μας την ευχ̌ή σ’
-Άλλον τέρεν ν’ αγαπάς
Μετ’ ατόν χαΐρ’ ’κ’ ευτάς

Οικογένειαν θ’ ευτάει,
ση δουλείαν πα θα πάει
Θα τιζεύ’ πολλά παιδία
τη χαράς θα είν’ κλαδία

-Μάνα, ας έν’ για την ψ̌η σ’
Μάνα, δος μας την ευχ̌ή σ’
-Άλλον τέρεν ν’ αγαπάς
Μετ’ ατόν χαΐρ’ ’κ’ ευτάς