Βάσανα, τέρτι͜α, πόνι͜α

Εμέν ’κι πρέπ’ να τραγωδώ,
εμέν ρακίν να πίνω
Εμέν πρέπ’ τ’ αναστέναγμαν [μανίτσα μο(υ)]
ση γην δάκρυ͜α να ’κχ̌ύνω

Η κεμεντζ̌έ μ’ κοκκύμελον,
το τοξάρ’ αλατένιον
Τ’ εσόν η καρδι͜ά μάλαμαν, [μικρόν αρνί μ’]
τ’ εμόν χαλκωματένιον

Καρδία μ’ ντό έ͜εις και πονείς;
ντο έ͜εις κι αναστενάζεις;
Γιαβάς̌-γιαβάσ̌ι͜α καίγεσαι [καρδούλα/καρδίτσα μου]
και βρούλαν έξ’ ’κ’ εβγάλλεις

Η κεμεντζ̌έ μ’ κοκκύμελον,
το τοξάρ’ αλατένιον
Τ’ εσόν η καρδι͜ά μάλαμαν, [μικρόν αρνί μ’]
τ’ εμόν χαλκωματένιον

Η καρδία μ’ έν’ γεραλίν
αν κλαίγω θα ματούται
Αν κλαίει και το μικρόν τ’ αρνί μ’ [μανίτσα μου]
η γην θα φαρμακούται

Η κεμεντζ̌έ μ’ κοκκύμελον,
το τοξάρ’ αλατένιον
Τ’ εσόν η καρδι͜ά μάλαμαν, [μικρόν αρνί μ’]
τ’ εμόν χαλκωματένιον