Ονέρ’τα χτίζω

Εποίκες με και νέ νύχταν,
νέ ημέραν χωρίζω
Τερώ, τερώ -ν- ολόερα
κανέναν ’κ’ εγνωρίζω

Έμορφος, έμορφος
άμον τ’ ήλι͜ονος το φως
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σ’,
σάεψον είμ’ αδελφός

Ονέρ’τα χτίζω για τ’ εσέν
παλάτι͜α κάθαν βράδον
Μερών’ και όλια χάν’ντανε
ν’ αηλί εμέν τον μαύρον

Έμορφος, έμορφος
άμον τ’ ήλι͜ονος το φως
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σ’,
σάεψον είμ’ αδελφός

Έλα χαρά μ’, έλα σεβτι͜ά μ’,
έλ’ απάν’ σο λαλόπο μ’
Αδαπέσ’ σο καρδόπο μου
για τ’ εσέν έχω τόπον

Έμορφος, έμορφος
άμον τ’ ήλι͜ονος το φως
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σ’,
σάεψον είμ’ αδελφός

Δείξον με, πουλί μ’, την στράτα
νά ’ρχουμαι ν’ απαντώ σε
Να ρούζω σ’ εγκαλιόπο σου
και ν’ απαροθυμώ σε

Έμορφος, έμορφος
άμον τ’ ήλι͜ονος το φως
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σ’,
σάεψον είμ’ αδελφός