Τ’ άστρον τ’ εμόν

Εσύ -ν- είσαι τ’ άστρον τ’ εμόν
τ’ εμόν η ζωγραφία [γιαρ]
Σ’ ομμάτι͜α μ’ τ’ ήλι͜ονος το φως
σ’ ονέρ’τα μ’ συντροφίαν [γιαρ]

Εσύ -ν- είσαι τ’ άστρον τ’ εμόν
η σεβτι͜άν τη σεβτάς ι-μ’ [γιαρ]
Τη παραδεισί’ μ’ το πουλίν,
η χαρά τη χαράς ι-μ’ [γιαρ]

Εσύ -ν- είσαι τ’ άστρον τ’ εμόν
και το φως τη ζωής ι-μ’ [γιαρ]
Τα χτύπους σο καρδόπο μου,
το ανάσμα τη ψ̌ης ι-μ’ [γιαρ]

Εσύ -ν- είσαι τ’ άστρον τ’ εμόν,
εσύ ’σαι τα μουράτι͜α μ’ [γιαρ]
Εσύ ’σαι -ν- όλιον η ζωή μ’,
εσύ και τα κανάτι͜α μ’ [γιαρ]