Πέει με γιατί κλαις

Γιάβρουμ, πέει με γιατί κλαις
και την κάρδι͜α μ’ τογραεύ’ς
Καρδόπον έχω κι εγώ
’δέν να ’φτάγω ’κ’ επορώ
Καρδόπον έχω κι εγώ,
για τ’ εσέν ανησυχώ

Έλα πέει με το τερτόπο σ’
για να ησυχάζ’ το ψ̌όπο σ’
Γιάμ’ θέλ’νε να παίρ’νε σε,
σ’ άλλον ’σπίτ’ να δίν’νε σε;

Τ’ έναν τ’ άλλο ας τερούμε,
πουλόπο μ’, ους να γερούμε
Έλα εμείς ν’ ανταμούμες
κι επεκεί ας στεφανούμες