Ελευθερία

Σκλάβος δουλεύω σο νταμάρ’
και το φαΐν ολίγον
Ας έλεε με κάποιος
«Αθώος είσαι, φύγον!»

Ελευθερία έν’ ζωήν,
τα φτερά σ’ απλωμένα
Αιχμαλωσία· θάνατος
τα ποδάρι͜α σ’ δεμένα

Απέσ’ σο σκοτεινόν χαπίς
Τα νύχτας ι-μ’ περάζω
Νύχτας χωρίς τελεμονήν
Κλαίω κι αναστενάζω

Ελευθερία έν’ ζωήν
Τα φτερά σ’ απλωμένα
Αιχμαλωσία, θάνατος,
τα ποδάρι͜α σ’ δεμένα

Απέσ’ σ’ άγρι͜α μεσάνυχτα
ο ύπνον παίρ’ τ’ ομμάτι͜α μ’
Ατότε με τ’ ορώματα
σο καίγω τα μουράτι͜α μ’

Ελευθερία έν’ ζωήν,
τα φτερά σ’ απλωμένα
Αιχμαλωσία, θάνατος,
τα ποδάρι͜α σ’ δεμένα