Αγαπώ σε κι αγαπάς με

Αγαπώ σε κι αγαπάς με
Γιατί εχωρίγαμε;
Τοι τουσ̌μάντς εχαρεντέρτσαμ’
και -ν- ετυραννίγαμε

Ασ’ ντ’ έφυες ας σο γιάνι μ’
πάντα πίνω για τ’ εσέν
Ρακίν πίνω και μεθύνω
ν’ ανασπάλω και -ν- εσέν

Αχ! ’Κ’ εξέρω, ψ̌η μ’, την στράταν
νά ’ρχουμαι σουμά σ’ κι εγώ
Να λαρούται -ν- η καρδία μ’,
ρίζα μ’, άλλο ’κι βαστώ

Ασ’ ντ’ έφυες ας σο γιάνι μ’
η ψ̌η μ’ τυραννίεται
Εμέν θα τρώει με η αροθυμία σ’
το κορμί μ’ θα λύεται